So mahirap ako? oo, tama, eh ano naman ang masama sa pagiging mahirap? Kung makapanglait ka akala mo isa ka ng ganap na mayaman. Hindi ba noon nakatrike ka lang nagseseatbelt pa dahil sa pagiging ignorante mo? di ba noon ngumingiti ka tuwing nakakasalubong kita? Hindi ka makapag-aral dahil sa inyong kahirapan, napakabait mo at napakasimple, at minsan pinangarap ko na maging mayaman ka dahil alam kong marami kang matutulungan kung yayaman ka. At nakakita ka nga ng pagkakataon para yumaman, ang asawanin ang isang banyagang nagsikap para yumaman. Naging asawa mo siya at sumusunod na ang porma mo sa porma niya, isa ka ng fashionista. Bigyan mo lang ng isang napakagandang gabi ang iyong asawa at kinabukasan mabibili mo na ang gusto mong bilhin, nalimutan mo na rin ang pangarap mong makapag-aral, siguro dahil na rin sa sinabi mong gusto mong mag-aral para may chance ka na yumaman balang araw. Ngayong mayaman ka na, iniisip mong hindi mo na kailangan ang pag-aaral, dahil ang iyong paniniwala, kaya lang naman nag-aaral ang mga Pilipino ay para yumaman, mali ka! Isa ako sa mga nag-aral para matuto at para hindi mayurakan ng isang taong kagaya mo na mayaman na walang pinag-aralan. Mayaman ka na nga ba talaga? Kaya bang bilhin ng asawa mo ang isang dignidad ng isang tunay na marangal at masipag na Pilipino? Nakakalimutan mo na yata ang pinanggalingan mo? Minsan ka ring naging langaw na kagaya ko, ang pagkakaiba lang natin ay ang tinutungtungan, nakatungtong ka sa kalabaw, akala mo mas mataas ka pa sa kalabaw. Dahil sa kinalimutan mo ang tamang pag-uugali at edukasyon, nakalimutan mong kahit ang kalabaw na tinutungtungan mo ay pinapakain at kinokontrol lamang ng isang magsasaka, at kailanman ay hindi ka makakatungtong sa isang magsasaka, dahil itataboy ka lang niya. Langaw ka pa rin!
